Od emisji programów dotyczących fryzjerstwa i pracy fryzjera zawód ten nabrał nowego wydźwięku.
Czy wpłynęło to na poprawę wizerunku tego zawodu w oczach konsumentów?
Trudno jednoznacznie stwierdzić, ponieważ programy te zazwyczaj
wyciągają więcej brudów niż to jest potrzebne. Poza tym na planie poszczególnych odcinków da się wyczuć
presję związaną z obecnością znanych i lubianych oraz bardziej doświadczonych w tym zawodzie
ikon świata fryzjerstwa, co również wpływa albo na większą motywację dla niektórych albo na jeszcze większy stres, bo ktoś patrzy mi na ręce…
Zacznijmy od podstawowego pytania: kto czyli jakie salony zazwyczaj zgłaszają chęć udziału w tego typu programach?
Trudno szukać tam salonów, które mają rzesze swoich wiernych Klientów i dbają o rozwój osobisty i zawodowy swoich podwładnych.
Taki program to show i musi się tam coś dziać! Najlepiej, aby były to salony, które na przestrzeni kilku dekad nic nie zmieniały, nie edukowały się, stały w miejscu a ich cenniki oscylowały wokół
15 zł za usługę.
I wtedy mamy SHOW!
American Dream w wydaniu Polskim!
Trudne sprawy i Dlaczego ja w jednym!
Leją się łzy, główki fryzjerskie latają w powietrzu, zawartości butelek z kosmetykami wątpliwej jakości rozlewają się po podłodze a myjki stoją prowizorycznie przyklejone na zmurszały już klej do podłogi…
Idealne warunki do perfekcyjnej gry aktorskiej prowadzących program i wystarczająco kiepskie dla amatorów szklanego ekranu czyli naszych fryzjerów-kopciuszków.
Dokładnie tak – fryzjerów-kopciuszków,
bo fryzjer jest tam przedstawiony
jako taka sierota, która się nie zna, nic nie umie, pracuje przez X lat na jedno kopyto i się nie rozwija. Tragedia straszna!
Do tego oprócz kwestii zawodowych często porusza się sprawy prywatne, pojawiają się nerwy, łzy, dodatkowy stres.
Jasne – kiedy obserwujemy nierozwijający się salon, możemy szukać jego przyczyny w sprawach psychologicznych, kiedy jesteśmy...
psychologiem! A nie na antenie, przed X tysiącami widzów, będąc czołowym fryzjerem…Takie kwestie są dość delikatne.
Wiadomo, że w Polsce takie
ckliwe historie łapią ze serce niejednego. Ale fryzjerzy, którzy z różnych przyczyn wyciągają dłoń, prosząc o pomoc (często jest to pomoc finansowa – remont salonu, doposażenie czy pomoc w promocji biznesu), liczą na to wsparcie. Owszem otrzymują je, ale jakim kosztem...
Idea jest piękna:
do salonu zabitego dechami przyjeżdżają
królowie biznesu fryzjerskiego i jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki
przywracają salonowi blask i chwałę, zostawiając po sobie ich rekomendację, mającą za zadanie przyciągnąć rzesze Klientów, za nową, wyższą cenę.
Cena takiego zaklęcia jest spora – musisz Polsce pokazać swoje niekompetencje, braki w salonie, w doposażeniu, wiedzy. Musisz się obnażyć jak na show przystało. Nie każdy jest na to gotowy i nie dla każdego jest udział w takim programie.
Jak czuje się taki nasz kopciuszek z programu czy nawet ten z osiedla bez programu?
No generalnie źle. Nie dość, że do tej pory nie czuł wiatru w żaglach od dawien dawna, to jeszcze spotyka się z krytyką na miarę osiedla czy na antenie na wizji przed całą Polską.
Krytyka ma mobilizować. Szkoda, że nie zawsze tak to działa. Zgodzicie się?
Co więcej, w przypadkach osiedlowych ma nie tyle mobilizować, co zmusić fryzjera
do zwrotu poniesionych przez Klienta kosztów (bo on jest przecież nie zadowolony i jak nie zwrócisz pieniędzy, to Ci
taaaką opinię zrobi na dzielni i w sieci, że głowa mała i zaraz zwiniesz swój nędzny interes).
A tego typu incydenty zdarzają się coraz częściej i niestety coraz częściej nie z winy fryzjera, a ze świadomości, że dziś można reklamować wszystko i wszystko mieć za friko. Nie wybielamy każdej pracy, tylko sądzimy po sobie w tym względzie. A z własnego doświadczenia wiemy, że wśród tego typu Klientów trafiają się rasowi hejterzy w sieci i naciągacze.
Jak to sprawdzić?
Wystarczy zobaczyć komu i jakie opinie w sieci wysyłają, a niektórzy wystawiają wszędzie i wszystkim jak leci 1…
To jest wyzysk.
To jest zaniżanie wartości pracy fryzjera.
To jest deprecjacja samego fryzjera.
To jest wypalenie zawodowe, depresja.
Wracając do programów TV – dzięki nim wzrosła świadomość, że
można żądać, a nie rozmawiać. Takie programy podkopały wizerunek fryzjera
jako autorytetu w branży kreowania wizerunku.
A podkreślmy, że przy takim doborze salonów do programu o to wcale nie trudno.
Teraz Klient, Nasz Pan i Władca poczuł się na tyle doedukowany i upoważniony do sprawdzania, że dziś strach wyrazić swoją opinię.
W dalszym ciągu króluje też przekonanie, że to lekka praca.
Niewymagająca, a zatem i nie powinna kosztować za dużo. A mało kto się zastanawia nad tym, że wymaga końskiego zdrowia i głowy chłonnej wiedzy i tworzenia nowości. W jednym czasie pracuje i głową i mięśniami. I tak do 7 dni w tygodniu. Najlepiej od rana do wieczora. Myślisz, że i Ty byś udźwignął ten ciężar fizyczno-psychiczny?
Tylko nie zapominaj o tym, że co chwilę na twoim fotelu siada inna osoba, z innym życzeniem, innym humorem. A Ty za każdym razem musisz być w formie do pracy i do rozmowy. Bawisz i kreujesz.
A Ty ile byś chciał zarabiać, pracując w takim systemie pracy?
